Rozdział 3 -Malfoy w Mungu, czyli mój magomedyk.

Rozdział 3

Leżałam okryta białą kołdrą, moja głowa spoczywała na białej poduszce. Półka, ściany, łóżka wszystko było białe i raziło w oczy jak cholera.  Mrugałam kilka razy, żeby moje oczy zaczęły odróżniać kształty, bo chwile po przebudzeniu wszystko zlało się w jedną białą jak krowie mleko plamę. Kilka minut później miałam pewność, że na sali jestem sama, a obok stoi jeszcze jedno puste łóżko. Chciało mi się pić, myślałam tylko o tym, żeby wyczarować sobie szklankę wody, ale nigdzie nie było mojej różdżki. Chwilę zajęło mi zgromadzenie faktów i stworzenie z niej spólnej całości.  Przypomniałam sobie akcje i miałam tylko nadzieję, ze Malfoy nam nie zwiał, bo miałam go dosyć po całej linii. Cholerny, popieprzony, arystokratyczny dupek. Bezuczuciowy palant, idiota, imbecyl, śmierciożerca, podobizna człowieka o poziomie inteligencji niższym niż prosię, małpa, a nie zwierząt to ja obrażać nie będę.... Mój jakże długi wywiad zakończył magomedyk, który nagle wszedł do sali. Na początku nie widziałam go, zbyt zajęta myślami. Potem usłyszałam drzwi i zobaczyłam białą plamę idącą w moim kierunku, po chwili odróżniłam kształty i zobaczyłam JEGO. Syn człowieka, przez którego leże w mungu na oddziale.... Zaraz jaki to oddział do cholery pewnie klątwy magiczne.... Dracon Malfoy. Mówi wam to coś??? Dokładnie ten sam idiota, który przez pięć lat się nade mną znęcał, a teraz co może mi..... w sumie nic mi nie może. W tym momencie uśmiech satysfakcji zakwitł na mych różowych wargach.
-Ganger?! Słyszysz ty mnie kobieto w ogóle?
-Co, co ?? ?Tak, Malfoy. Też nie cieszę się, że Cię widzę.
-Cóż, nie wiem czy mogę powiedzieć to samo.
-Dobra koniec tych uprzejmości, Fretko, możesz mi powiedzieć kiedy stąd wyjdę? Śpieszy mi się... Skoro tu jesteś, to oznacza, że niestety przez Merlina jesteś moim magomedykiem, co za imbecyl cię mi przydzielił co? „Gdybym wtedy wiedziała, jak bardzo źle się stało, iż Dracon Malfoy w ogóle się ze mną spotkał. Chociaż, czy tak źle … To był najwspanialszy rok mojego życia, chociaż tak bardzo boli.”-Po pierwsze Granger, trochę milej, bo jak nie to sobie tutaj trochę posiedzisz.Po drugie, nie imbecyl, a główny magomedyk Smith, który prędzej czy później mianuje mnie na swojego zastępce. Po trzecie jak będziesz miłą to ja też będę miły co równoważy się z tym, że badania będą trochę szybciej, a ty krócej tu będziesz.
- Wiesz, Malfoy, mam aktualnie więcej kontaktów niż ty więc mogę sobie przyśpieszyć badania i wyjść stąd zanim ty się obejrzysz.
-Kochaniutka, ty doskonale powinnaś zdawać sobie sprawę z tego, że skoro Smith mnie lubi, to będzie cię przekonywał, zebym został twoim prowadzącym  lekarzem, a nie, to cóż możesz mieć pewność, że badania zainął, albo będą negatywne, kogo jak kogo, ale swoich pacjentów to nigdy nie oddaje, nawet jeżeli są tobą, Granger.- powiedział i uśmiechną się krzywo.
Skrzywiłam się w myślach i rozważałam wszystkie opcję, w końcu zdecydowałam.
-Rób co masz robić i wypuść mnie stąd jak najszybciej. Muszę wracać do pracy, a przez twojego ojczulka aktualnie leże tutaj. -na wzmiankę o „ojczulku” skrzywił się nieznacznie.- A i postaram się być miła, Mafoy, ale ty też musisz. Doskonale wiem, ze tamte przeprosiny miały na celu tylko i wyłącznie oczyszczanie twojego nazwiska. Malfoy, odwrócił się na pięcie i zaczął wychodzić. Podniosłam się z łóżka i chciałam iść do toalety. Wstałam i zrobiłam kilka kroków, chwilę później wszystko spowiła ciemność, a ja spadałam w dół. W ostatniej chwili, ktoś złapał mnie w swoje ramiona, wyczułam intensywny zapach męskich perfum, ładnych i pociągających perfum, to było ostatnie co wyczułam, bo wszystko okrył mrok.
 ***
Otworzyłam oczy, wokół mnie był biało i wszystko zlewało się w całość. Słyszałam tylko pikanie jakiegoś urządzenia. Powtórnie zamknęłam oczy i odczekałam kilka chwil. Usłyszałam otwieranie drzwi, więc chciałam coś zobaczyć. Widziałam tylko kształty nic więcej. 
-Granger witamy w świecie żywych.-usłyszałam tak dobrze znany głos.
-Co się stało?
-Zemdlałaś, nie mówiłem Ci, że masz się nie ruszać z łóżka.- pokręciłam przecząco głową- No to teraz mówię. To była klątwa crucio. Prawda?-spytał. Próbowałam coś powiedzieć, ale nie mogłam. Kiwnęłam głową na potwierdzenie jego słów. - Skoro rzucał ją na ciebie mój ojciec, skutki mogą być różne. Coż ojczulek dawno się na nikim nie wyżywał, więc klątwa musiała być silniejsza niż zazwyczaj. Dlatego mogą być  dość odczuwalne. Masz problem z wzrokiem, słuchem, mową?
Otworzyłam usta, ale wydobyło się z nich tylko chrypienie. Chwilę zajęło mi wypowiedzenie odpowiedzi i kilku pytań.
-Ze wzrokiem-wychrypiałam kilka sekund później- i mówić nie mogę. Pić mi się chce. Jak to „silniejsza niż zazwyczaj”? - dodałam jeszcze. Do mojej ręki trafiła szklanka z wodą.
-Proszę- powiedział cicho- Damy ci kilka eliksirów odpornościowych i przeciw czarnomagicnych, zrobimy badania i damy wyniki. A co do klątwy myślisz  ze jak mój ojczulek wychowywał- usłyszałam jego sarkastyczne słowa – Cóż nie ważne. Zaraz jedziesz na badania, więc nie wychodź z łóżka Granger. - dodał i już chciał wyjść kiedy wychrypiałam:
-Dziękuje,Malfoy.- jak przez mgłę widziałam jego kpiący uśmiech 
-Nie ma za co, Granger, to moja praca.
I wyszedł. A ja zostałam sama w pustej sali.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
                                                              Witajcie :*

Z okazji pierwszego męczącego dnia lekcji dodaję rozdział trzeci :)

Z racji tego, że mam egzaminy w kwietniu, o czym moi kochani nauczyciele
informowali moją klasę ponad dziesięć razy w ciągu dzisiejszych lekcji 
i zadali masakrycznie dużo pracy domowej,
 rozdziały będę dodawać w miarę możliwości raz na tydzień. 
Cóż nie zanudzam ;)

 Cóż niestety lenistwo się skończyło :(

Rozdział kilka zdań krótszy, ale musiałam, w następnym będzie  mam nadzieje ciekawie :D

Dziękuje, za tyle komentarzy słonka :*

CZYTASZ= KOMENTUJESZ

Buźki :*